انسان نرم و لطیف زاده می شود
و به هنگام مرگ خشک و سخت می شود.
گیاهان هنگامی که سر از خاک بیرون می آورند نرم و انعطاف پذیرند
و به هنگام مرگ خشک و شکننده.
پس هر که سخت و خشک است
مرگش نزدیک شده
و هر که نرم و انعطاف پذیر
سرشار از زندگی است.
سخت و خشک می شکند.
نرم و انعطاف پذیر باقی می ماند.
لائوتزو
از کفر سر زلف وی ایمان می ریخت
وز نوش لبش چشمۀ حیوان می ریخت
چون کبک خرامنده به صد رعنایی
می رفت و ز خاک قدمش جان می ریخت
ابوسعید ابوالخیر
این اسب قلندری نه هر کس تازد
وین مهره ی نیستی نه هر کس بازد
مردی باید که جان برون اندازد
چون جان بشود عشق ترا جان سازد
سنایی
مائیم که از بادهٔ بی‌جام خوشیم
هر صبح منوّریم و هر شام خوشیم
گویند سرانجام ندارید شما
مائیم که بی‌هیچ سرانجام خوشیم
مولانا
ای پاکی تو منزّه از هر پاکی
قدّوسی تو مقدّس از ادراکی
در راه تو صد هزار عالم گردی
در کوی تو صدهزار آدم خاکی
بهلول
از فقر نشان نگر که در عود آمد
بر تن هنرش سیاهی دود آمد
بگداختنش نگر چه مقصود آمد
بودش همه از برای نابود آمد
سنایی
من نمی‌گویم مرا هدیه دهید
بلک گفتم لایق هدیه شوید
که مرا از غیب نادر هدیه‌هاست
که بشر آن را نیارد نیز خواست
می‌پرستید اختری کو زر کند
رو به او آرید کو اختر کند
مولانا
عمیقاً دوست داشته شدن توسط دیگران به شما قدرت می دهد. عمیقاً دوست داشتن کسی به شما شهامت می بخشد.
لائوتزو
عزیزان!
از وبسایت فرهنگی- هنری و بسیار ارزنده ی «دلبرگ» دیدن کنید
و از گردهمایی معنوی برترین آثار نقّاشی، موسیقی و کلام عرفانی حظّ ببرید:
هر چند بلای عشق دشمن کامیست
از عشق به هر بلا رسیدن خامیست
مندیش به عالم و به کام خود زی
معشوقه و عشق را هنر بدنامیست
سنایی
من همّت گمارده ام که بر اعمال انسانها نخندم، گریه نکنم و نفرت نورزم، بلکه آنها را درک کنم.
اسپینوزا
«سخن، با خود توانم گفتن،
یا هر که خود را دیدم در او،
با او سخن توانم گفت.»
شمس تبریزی
بلا رمزی ز بالای ته باشد
جنون سری ز سودای ته باشد
به صورت آفرینم این گمان بی
که پنهان در تماشای ته باشد
باباطاهر
