سرای خاموشان

فرمود که هر که محبوب است خوب است، و برعکس آن لازم نیست که هر که خوب باشد محبوب باشد. خوبی جزو محبوبی است و محبوبی اصل است.

مولانا

چنان که ما خدا را می بینیم انعکاس مستقیمی ست از شیوه ای که ما خود را می بینیم. اگر فکر خدا ترس و شرم را به ذهن ما می آورد، این یعنی ترس و شرم بی اندازه ای در ما جاریست. اگر ما خدا را لبریز از عشق و شفقّت می بینیم، یعنی خود چنین ایم.

شمس تبریزی

اگرچه راه دل سنگ است و پر گِل
میان چشم ها راهی ست تا دل
به کار دل چو عزم خانه کردی
مباشی جان دل زین راه غافل

حلمی

این جان ماست که «می بیند» نه چشمان ما؛ جان ما از خلال چشمان ما.

امانوئل سویدنبرگ

جهان را در دانه ای شن به تماشا نشستن
و بهشت را در گلی وحشی. 
بی نهایت در کف دست
و ابدیت به ساعتی.

ویلیام بلیک

آنجا که تویی عقل کجا در تو رسد
خود زشت بُوَد که عقل ما در تو رسد
گویند ثنای هر کسی برتر از اوست
تو برتر از آنی که ثنا در تو رسد

عراقی

پر بودن از چیزها به معنی خالی بودن از خداست. پس خالی بودن از چیزها یعنی پر بودن از خدا.

مایستر اکهارت

مو آن بحرم که در ظرف آمدستم
چو نقطه بر سر حرف آمدستم
به هر الفی الف قدی بر آیو
الف قدم که در الف آمدستم

باباطاهر

حقیقت عشق، حقیقت جهان است. این چراغ روح است که رازهای تاریکی را آشکار می کند.

کبیر

ره میخانه و مسجد کدام است
که هر دو بر من مسکین حرام است

نه در مسجد گذارندم که رند است
نه در میخانه کین خمار خام است

میان مسجد و میخانه راهی است
بجوئید ای عزیزان کین کدام است

به میخانه امامی مست خفته است
نمی‌دانم که آن بت را چه نام است

مرا کعبه خرابات است امروز
حریفم قاضی و ساقی امام است

برو عطار کو خود می‌شناسد
که سرور کیست سرگردان کدام است

کاری که نه کار توست ناساخته باد
در کوی تو مال و ملک درباخته باد
گر چهره ی من جز از غم توست چو زر
در بوته ی فرقت تو بگداخته باد

سنایی

با تو سخنان بی زبان خواهم گفت
از جملهٔ گوشها نهان خواهم گفت
جز گوش تو نشنود حدیث من کس
هرچند میان مردمان خواهم گفت

مولانا

در دست منت همیشه دامن بادا
وانجا که تو را پاست سر من بادا
برگم نبود که کس تو را دارد دوست
ای دوست همه جهانت دشمن بادا

سنایی

اگر می خواهید خود را بشناسید باید از خود برخیزید. و اگر می خواهید خدا را بشناسید باید تا خدا پرواز کنید. پس ابتدا باید از خود برخیزید.

حلمی