سرای خاموشان

با تو سخنان بی زبان خواهم گفت
از جملهٔ گوشها نهان خواهم گفت
جز گوش تو نشنود حدیث من کس
هرچند میان مردمان خواهم گفت

مولانا

در دست منت همیشه دامن بادا
وانجا که تو را پاست سر من بادا
برگم نبود که کس تو را دارد دوست
ای دوست همه جهانت دشمن بادا

سنایی

اگر می خواهید خود را بشناسید باید از خود برخیزید. و اگر می خواهید خدا را بشناسید باید تا خدا پرواز کنید. پس ابتدا باید از خود برخیزید.

حلمی

شما محبوب خود را رها کرده اید و به اندیشه ی دیگرانید. زین روست که تمام کارهایتان عبث است.

کبیر

ای جان خبرت هست که جانان تو کیست؟
وی دل خبرت هست که مهمان تو کیست؟
ای تن که به هر حیله رهی می جویی
او می کشدت ببین که جویان تو کیست

مولانا

پرسیدم از آن کسی که برهان دانست:
کان کیست که او حقیقت جان دانست؟
بگشاد زبان و گفت: ای آصف رای
این منطق طیر است، سلیمان دانست

عراقی

بنای بیرونی هرگز سست و متزلزل نخواهد بود، اگر بنای درون قوی باشد.

مایستر اکهارت

نردیست جهان که بردنش باختن است
نرّادی او به نقش کم ساختن است
دنیا به مثل چو کعبتین نرد است
برداشتنش برای انداختن است

ابوسعید ابوالخیر 

اگر زرّین کلاهی عاقبت هیچ
اگر خود پادشاهی عاقبت هیچ
اگر ملک سلیمانت ببخشند
در آخر خاک راهی عاقبت هیچ

باباطاهر

عطش آنکس که دزدی های کوچک می کند با عطش یک دزد بزرگ یکسان است. تنها تفاوت در قدرت است.

افلاطون

تا چند از این غرور بسیار تو را
تا کی ز خیال هر نمودار تو را
سبحان‌الله که از تو کاری عجب است
تو هیچ نه و این همه پندار تو را

مولانا

اگر شما بندهایتان را در زمانی که زنده هستید نمی گسلید، آیا فکر می کنید بعداً اشباح این کار را برایتان می کنند؟ 

کبیر

هر مخلوقی یک کلمه از خداست.

مایستر اکهارت

از شعبده ی جهان چه برخواهد خاست
وز حقّه ی آسمان چه برخواهد خاست
زین گلخن دنیا و سگ نفس تو را
جز حسرت جاودان چه برخواهد خاست

عطّار