سرای خاموشان

دنیا نسزد ازو مشوّش بودن
از سوز غمش دمی در آتش بودن
ما هیچ و جهان هیچ و غم و شادی هیچ
خوش نیست برای هیچ ناخوش بودن

ابوسعید ابوالخیر

ماییم که بی‌مایی ما مایۀ ماست
خود طفل خودیم و عشق ما دایۀ ماست
فی‌الجمله عروس غیب همسایۀ ماست
وین طرفه که همسایۀ ما سایۀ ماست

عراقی

خویشتن درونی چنان از خویشتن بیرونی متمایز است که بهشت از زمین.

امانوئل سویدنبرگ

من آن رندم که گیرم از شهان باج
بپوشم جوشن و بر سر نهم تاج
فرو ناید سر مردان به نامرد
اگر دارم کشند مانند حلاج

باباطاهر

قافله ی عشق به جان شماست
آنچه بجویید از آن شماست
نیست برون هیچ به جز سایه ای
نور که خواهید میان شماست

حلمی