سرای خاموشان

بگسلان پیوند صورت را تمام
پس به آزادی در این معنی نگر

عطار

سینه گو شعله ی آتشکده ی پارس بکش
دیده گو آب رخ دجله ی بغداد ببر

حافظ

همه جا خانه ی روح است، برآور دستی
تا بدانی ز چه روی از چه جهانی رستی
گر چه هر روز و شبش تیره و تار است ولی
تو چنین از سر پستی به فرازی جستی

حلمی

هیچ جمعیت به هیچ صراطی مستقیم نیست، نماز روح فراداست. 

حلمی

یک چشم من اندر غم دلدار گریست
چشم دگرم حسود بود و نَگریست
چون روز وصال آمد او را بستم
گفتم نَگریستی نباید نِگریست

ابوسعید ابوالخیر

سعی نابرده در این راه به جایی نرسی
مزد اگر می طلبی طاعت استاد ببر

حافظ

سخن عشق فراخوان آزادی معنوی است. یعنی می توانی دو پا بر زمین داشته باشی و سر بر آسمانها. یعنی می توانی آزاد باشی در جهانهای خدا. همین امروز، همین حالا.

حلمی

طبیعت بهشت این است که برای آنان که به شایستگی زندگی می کنند جایگاهی فراهم آورد، فارغ از این که چه مذهبی دارند.

امانوئل سویدنبرگ

وضعیت "خاطرجمعی" را حفظ کنید، و پریشانی ها رخت خواهند بست. تنها سکنا گزینید، و دوست را خواهید یافت. پایین ترین مرتبه را بهر خود بگزینید، و به بالاترین خواهید رسید. بی عجله و آهسته بروید، به زودی خواهی رسید. اگر این مسیر بی تردّد را بگزینید، کوتاه ترین راه را خواهید یافت. اگر خالیای مطلق را دریابید، شفقّت در قلبهاتان بیدار خواهد شد؛ و زمانی که تمام تمایزها بین خود و دیگران را از دست دهید، آنگاه شایسته ی خدمت به دیگران خواهید بود.

میلارپا

مگر به روی دلارای یار ما ورنه
به هیچ وجه دگر کار بر نمی آید

حافظ

چه باشد پیشه ی عاشق به جز دیوانگی کردن
چه باشد ناز معشوقان به جز بیگانگی کردن
ز هر ذرّه بیاموزید پیش نور برجستن
ز پروانه بیاموزید آن مردانگی کردن

مولانا

از نحو عقل چون بی مصرف آمدیم
رستیم و آفتاب ما را به پا گرفت
از روی سرخ ما چون یار می گذشت
از باد مشرقی موسی عصا گرفت

حلمی
غزل کامل را اینجا بخوانید.

در میان عاشقان عاقل مبا
خاصه اندر عشق این لعلین قبا

دور بادا عاقلان از عاشقان
دور بادا بوی گلخن از صبا

گر درآید عاقلی گو راه نیست
ور درآید عاشقی صد مرحبا

مولانا
نقّاشی: جهان الهی، از خلیل جبران